Γράφει ο Γιώργος Φραδελάκης / [email protected]
Την ώρα που στα ισπανικά γήπεδα γινόταν ρεκόρ προσέλευσης κόσμου στο Final 8 του Κυπέλλου (Copa del Ray), αφού ξεπερνούσε κατά μ.ο. τις 14.000, το βράδυ της Κυριακής ζήσαμε ακόμα μία εμετική βραδιά του ελληνικού αθλητισμού. Κι αυτό βέβαια όχι με 10 ή 15 χιλ. κόσμο, αλλά με… 1.800 όλους κι όλους, που όπως φαίνεται ούτε αυτούς μπορούν να τιθασεύσουν τα ελληνικά όργανα, διοικητικά αλλά και αθλητικά.
Το άκρον άωτον της αλητείας έδρασε για μία ακόμα φορά, με την αρωγή βεβαίως-βεβαίως της ΕΟΚ και κυρίως των συλλόγων. Δύο εκ των κορυφαίων ευρωπαϊκών ομάδων φυσικά, βάση δυναμικότητας, αλλά και ιστορίας! Αυτή είναι η Ελλάδα του 2013, έτσι την κατάντησαν, έτσι την θέλουν και τώρα… ας την λουστούν. Δεν είναι αυθαίρετο άλλωστε το συμπέρασμα ότι η κατάσταση που επικρατεί στον ελληνικό αθλητισμό, αντικατοπτρίζει και τη μιζέρια μέσα στην οποία βρίσκεται η χώρα τα τελευταία χρόνια. Μία θλιβερή πραγματικότητα είναι, που δείχνει να έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Στο ίδιο έργο θεατές είμαστε και κάθε φορά μετά από τέτοιες «μαύρες» νύχτες ψάχνουμε να βρούμε ποιος και τι φταίει. Τα στιλέτα προφανώς μπήκαν στα γήπεδα μετά από… εξονυχιστικό έλεγχο της αστυνομίας. Δυστυχώς -γι’ αυτούς- υπάρχουν κάμερες και φωτογραφίες, που δείχνουν ξεκάθαρα πρόσωπα και καταστάσεις. Όπως ας πούμε οπαδό με μαχαίρι στο χέρι και τον αστυνομικό απλά να τον διώχνει με τα… χαρτιά ανά χείρας. Και μιλάμε φυσικά για άτομο που -για τους γνωρίζοντες- έχει και δική του στήλη σε εφημερίδα οπαδικών προτιμήσεων μεγάλης κυκλοφορίας! Πόσες συλλήψεις έγιναν; Ούτε μισή! Αν υπάρχει σωτηρία; Προφανώς και δεν υπάρχει! Με τέτοιες διοικήσεις και τέτοιους οπαδούς, έχει δημιουργηθεί ένα χουντικό περιβάλλον για… λίγους κι εκλεκτούς, το οποίο τείνει πλέον να αποτελέσει άβατο για κάθε υγιή φίλαθλο που έκανε το… λάθος να πάει στο γήπεδο μόνο για να δει έναν τελικό ανάμεσα σε δύο από τους κορυφαίους ευρωπαϊκούς συλλόγους.
Μία αστεία ΕΟΚ που διοργανώνει ένα αθλητικό γεγονός μπροστά σε 1800 άτομα και κάποιες ακόμα πιο αστείες διοικήσεις που δεν μπορούν να ελέγξουν ούτε καν αυτούς. Αυτό είναι το ελληνικό μπάσκετ το 2013. Γιατί είναι προφανές πως αν ήθελαν -αμφότερες οι δύο πλευρές- στο γήπεδο θα βρίσκονταν μόνο φίλαθλοι και όχι… φίλαθλοι μαζί με χούλιγκαν! Ανθρώπους που πήγαν με πολεμοφόδια μαζί τους και φυσικά με προφανείς σκοπούς.
Αν δεν καταλάβουν οι ίδιοι οι πρόεδροι ότι μόνοι τους απαξιώνουν τις επενδύσεις τους, αυτό που υποτίθεται ότι αγαπάνε να κάνουν, τότε -δυστυχώς- το τέλος είναι δίπλα μας. Πλησιάζει και είναι έτοιμο σαν λάβα να περάσει από πάνω και να αφήσει μόνο καμμένη γη πίσω του…
