Από την Ξανθούλα Μπούσιου/ [email protected]ο.com
Πάει ο καιρός που ο Αη-Βασίλης ήταν ο πιο HO-HO-HO άνθρωπος του κόσμου και όλα ήταν jolly και jingle-belling στο Βόρειο Πόλο. Τώρα αυτός και οι τάρανδοί του κινδυνεύουν από την 13χρόνη Mekeeda Austin από το Bedford της Αγγλίας η οποία έχει αποφασίσει ότι το να είσαι καλό παιδί όλη τη χρονιά δεν φτουράει για να πάρεις το δώρο σου και ο καλύτερος τρόπος είναι να εκβιάσεις. Αφού λοιπόν τον απειλεί ότι θα τον σκοτώσει αν δε της φέρει 2 από τα δώρα της λίστας της, προσθέτει ότι θα κυνηγήσει τους ταράνδους του, θα τους μαγειρέψει και θα τους σερβίρει στους άστεγους! Και για μην πιστέψει κανείς ότι πρόκειται για παιδική υπερβολή, έχει κάνει και δηλώσεις η μικρή, τις οπoίες και κάνω copy-paste: «Ήμουν θυμωμένη γιατί δεν θα έπαιρνα όλα τα δώρα που ήθελα για φέτος. Τώρα που η μαμά μου βρήκε το γράμμα, πιστεύω ότι θα πάρω τα περισσότερα από αυτά που ζητάω. Δεν καταλαβαίνω τι κακό έχει το γράμμα. Θέλω όλα όσα ζητάω και δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μπορώ να τα έχω»
Το απίστευτο δεν είναι το γράμμα της μικρής κούκλας του Σατανά, αλλά η αντίδραση της μαμάς της που συμπυκνώνεται σ’ ένα «δεν θέλετε να δείτε την κακή πλευρά της Mekeeda όταν δεν γίνεται το δικό της, τι να κάνω η κακορίζικη μάνα που τέτοια κόρη μου τύχε, θα της πάρω 2 από τα δώρα της λίστας». Ηρωίδα η μάνα, σωτήρας του αγαπημένου των παιδιών όλου του κόσμου ή ηθικός αυτουργός στον φόνο του Rudolph;
Το, ας το πούμε, χαριτωμένο και εορταστικό αυτό περιστατικό έρχεται να θυμίσει ποιος είναι ο ρόλος των γονιών και πόσο καθοριστικός είναι. Γιατί τα τελευταία χρόνια έχουμε μπουκώσει στα σχολεία από πανέξυπνα παιδιά με απίστευτη αντίληψη και μαθησιακές ικανότητες τα οποία όμως έχουν συμπεριφορικά θέματα. Το bullying είναι μόνο ένα κομμάτι, το πιο βίαιο. Η ανικανότητα του παιδιού να προσαρμόσει τη συμπεριφορά του ανάλογα με τον χώρο και τη δραστηριότητα που εκτελεί, η έλλειψη σεβασμού στον συμμαθητή και τις ανάγκες του, η αυτιστική σχεδόν ενασχόληση με τον εαυτό του καθώς και η προσπάθεια προσαρμογής της σχολικής πραγματικότητας στις δικές του ανάγκες (αντί για το ανάποδο), διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά νομίζω ότι ανήκουν σε άλλο στάδιο συναισθηματικής ανάπτυξης του παιδιού. Πρωθύστερο.
Και όλα αυτά είναι θέματα που ο γονιός έπρεπε ήδη να έχει αντιμετωπίσει, είναι μέρος του job description. Παθητικές δηλώσεις σαν αυτές της μάνας Austin, δείχνουν ότι δεν λερώνουμε τα χέρια μας μεγαλώνοντάς τας αλλά απλά παρακολουθούμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν, φροντίζουμε να κρατάμε τα στόματά τους κλειστά και τα χέρια τους γεμάτα για να μην μας ζαλίζουν, και στωικά ονομάζουμε «χαριτωμενιές» κάτι τέτοιες στάσεις πείσματος και εγωισμού στρουθοκαμηλίζοντας. Τελικά, μέχρι που φτάνουν τα δικά μας όρια ανοχής και ενοχής;
