Γράφει η Ξανθούλα Μπούσιου / [email protected]
Αυτός ο Παπακωνσταντίνου, αυτός… Που έχει σημαδέψει τη ζωή μου, τον τραπεζικό λογαριασμό μου, την πρώτη κατοικία μου και το αυτοκίνητο μου με ων ουκ έστι αριθμός χαράτσια… Που κόντεψα να αποκτήσω ενοχικά για πάρτη του, που ειλικρινά άρχισα να πιστεύω ότι εγώ φταίω για την κατάντια μου και ότι δεν μου αξίζει τέτοιος Υπουργός Οικονομικών που θέλει να με σώσει (ήταν ο πρώτος μου στην περίοδο κρίσης, που να’ ξερα )…
Αυτός ο άνθρωπος επέστρεψε. Και ήρθε να στοιχειώσει και το Christmas spirit μου (ό,τι έχω αποσώσει, εν πάση περιπτώσει) με τα καμώματα του και με τη Λίστα και τα ξαδέρφια του και όλο του το σόϊ και…αεϊ στο καλό του πια χρονιάρες μέρες, νομίζω ότι θα του δώσω και δίκιο!
Όχι γιατί τρέφω τα όποια αισθήματα για αυτόν, όχι γιατί έχω ζήσει αξέχαστες στιγμές μαζί του αλλά, ειλικρινά: πείτε μου ποιός είναι αυτός που θέλει να με πείσει ότι όλη αυτή η ιστορία, όλη αυτό το σούσουρο, το υπερ-πολιτικό σκάνδαλο έγινε για τις 2 ξαδέρφες του Παπακωνσταντίνου. Που ήταν μόνο τα δικά τους ονόματα και οι δικές τους καρτέλες που λείπανε; Που δηλαδή, αυτή ήταν η τρομερή παραποίηση της Λίστας που αναστάτωσε και εξέγειρε τον πολιτικό κόσμο; Οι 2 λογαριασμοί;
Φοβάμαι να το ξεστομίσω, αλλά νομίζω ότι το οικονομικό αγόρι μας παίζει το ρόλο του εξιλαστήριου θύματος στην πολιτική και οικονομική σκηνή της χώρας αυτά τα Χριστούγεννα και μόνο για λίγες παραστάσεις. Μου περνάει από το μυαλό ότι στρέφουν όλα τα φώτα στο σκάνδαλό του (που τιποτένιο δεν το λες, να εξηγούμαστε) για να έχουμε κάτι να ασχολούμαστε προς το παρών, για να γίνεται φασαρία ότι κάτι κινείται, μπαίνει τάξη. Και όσο αυτός θα καίγεται, κάποιοι άλλοι θα την γλιτώνουν γιατί δεν θα φαίνονται από τις φλόγες. Και είναι γνωστό ότι οι σκιές μεγαλώνουν και τα σκοτάδια γίνονται πιο πηχτά γύρω από μια φωτιά…
Και είτε ισχύει το παραπάνω σενάριο και κάποιοι προσπαθούν να “κουκουλώσουν” με αυτό το τέχνασμα παρόμοιους λογαριασμούς ή κάποιος μισεί από τα κατάβαθα της ψυχής του το αγόρι μας και θέλει τον αφανισμό του. Θέλει να τον δει να κατεβαίνει δυο-δυο τα σκαλιά αυτής της κοινωνίας και να καταλήγει σε καμαρούλα μια σταλιά 2×3…
Και δεν αστειεύεται καθόλου.
