Είμαστε στην αρχή μιας μεγάλης αλλαγής, ενός ιδιότυπου Μαραθωνίου και σίγουρα δε λατρεύουν όλοι τις αλλαγές στην ζωή τους. Με την πανδημία του covid-19 που ξέσπασε, μας επιβλήθηκε να «Μείνουμε σπίτι». Αυτή η φράση για κάποιους φαίνεται πως είναι η δυσκολότερη δοκιμασία της ζωής τους, δεν το συνήθιζαν, δε βρίσκουν απολύτως κανένα ενδιαφέρον εκεί μέσα. Γι’ αυτούς το σπίτι συνεπάγεται με την ξεκούραση, την πλήρωση των μπαταριών τους ώστε να επιστρέψουν εκεί έξω γεμάτοι κέφι.
Τι έχει επιφέρει αυτός ο ιός πέραν από θανάτους, καραντίνες και νοσηλείες; Απειλεί να προκαλέσει κατάρρευση στο ψυχικό μας σύστημα. Δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να ξεφύγουμε σε όλα όσα συνηθίζαμε μέχρι πρότινος.
Για αρκετούς η δυνατότητα να αναλώνουν τμήμα της κάθε ημέρας τους έξω, θεωρείται δικαίωμα και ταυτόχρονα υποχρέωση. Οι περισσότερες ασχολίες του σύγχρονου πολίτη βρίσκονται εκεί έξω. Τα μέσα μαζικής δικτύωσης έχουν καταφέρει να κάνουν τους ανθρώπους αυτούς να πιστεύουν πως δεν αξίζει να βιωθεί ό,τι δεν μπορεί να γίνει κοινό θέαμα.
Από τη βιομηχανική περίοδο που ξεκίνησε η εμπορευματοποίηση του ελεύθερου χρόνου δημιουργήθηκε παράλληλα και μία βιομηχανία διασκέδασης, η οποία αποτελείται από χιλιάδες ασχολίες «κατάλληλες» να επιλέξει κάποιος. Το δικαίωμα μας έγινε υποχρέωση και η κάθε έξοδος δεν αποτελεί διάλειμμα στην καθημερινότητα αλλά τον σκληρό κανόνα που πρέπει υπό όλες τις συνθήκες να ακολουθήσουμε.
Αυτό δεν ήταν πάντα έτσι… Ακόμη και λίγα χρόνια πριν, στη χώρα μας, υπήρχαν μέρες που ήταν αφιερωμένες στη έξοδο με την οικογένεια, τους φίλους, την/ον σύντροφο και παρέες που κανόνιζαν συναντήσεις για κουβέντα και γιορτές. Η ψυχαγωγία στις μέρες μας έχει συνδεθεί κυρίως με την υπερκατανάλωση.
Πόσο ουσιαστικό μπορεί να είναι όλο αυτό; Και τελικά ο ελεύθερος μας χρόνος αξιοποιείται πραγματικά;
Πιθανόν κάποιοι να μην μπορούν να έρθουν αντιμέτωποι με τον εαυτό τους, να μην μπορούν να περάσουν χρόνο με τους δικούς τους ανθρώπους, και αυτό αποδεικνύει την αδυναμία να καλλιεργήσουν την εσωτερική τους ζωή. Πράγματι δεν είναι εύκολο, αλλά δίχως αυτή χάνεται η ουσία.
Όλα κάποτε περνούν και όταν κι αυτό περάσει, θα είναι κρίμα να έχουμε μείνει οι ίδιοι. Κάθε κρίση ελλοχεύει κινδύνους κρύβει όμως και ευκαιρίες…
Δούκα – Τζαμπαζλή Σωτηρία
(Σπουδάστρια Δημοσιογραφίας Δ Ι Ε Κ Κοζάνης)
