Η ταινία του Taika Waititi (έχει υποψηφιότητα για το Όσκαρ καλύτερης ταινίας), είναι τρυφερή και σκληρή, τολμηρή, έξυπνη και σουρεαλιστική και διατηρεί τις φιλοδοξίες της υπό έλεγχο. Πρόκειται για μια σάτιρα που εξελίσσεται την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ακολουθεί ένα μοναχικό αγόρι από την Γερμανία που οι απόψεις για τον κόσμο γύρω του αλλάζουν, όταν ανακαλύπτει ότι η μητέρα του κρύβει στο σπίτι τους μια νεαρή κοπέλα εβραϊκής καταγωγής. Φανταστικός του φίλος σε αυτό το ταξίδι ανακάλυψης είναι ο… Αδόλφος Χίτλερ. Τον υποδύεται κωμικά και υστερικά ο ίδιος ο σκηνοθέτης, σε σημείο που τον ζητάς περισσότερο;
της Νίκης Κεφαλά
Το «Jojo Rabbit» κοροϊδεύει ανελέητα και ωμά τον Χίτλερ και τους Ναζί, αλλά παράλληλα αντιμετωπίζει το θέμα με σεβασμό και σοβαρότητα καταφέρνοντας να διατηρήσει μια δύσκολη ισορροπία. Είναι ένα ρίσκο καθώς πολλά θα μπορούσαν να πάνε στραβά, ωστόσο η ταινία είναι διασκεδαστική, διδακτική και προσιτή στους μικρότερους και παράξενα υπέροχη. Μια υπενθύμιση ότι η αγάπη μπορεί να κυριαρχήσει ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις.
Όσο την έβλεπα μου έφερνε στο μυαλό το αριστούργημα του Μπενίνι, «Η ζωή είναι ωραία» αλλά δεν φτάνει σε αυτό το επίπεδο. Ωστόσο ο Taika Waititi με την φρέσκια ματιά του, παραδίδει μια ξεχωριστή και με καλές προθέσεις ταινία που σε κρατάει σε εγρήγορση μέχρι τον… επόμενο «Thor» και έχει ως βασικά του ατού τον Griffin Davis και την Tomasin McKenzie, δύο εκπληκτικά εκφραστικούς νεαρούς ηθοποιούς και την Scarlett Johansson που ποτέ δεν μας απογοητεύει – το αποδεικνύει άλλωστε και η υποψηφιότητα της για το Όσκαρ β’ γυναικείου ρόλου. Την κωμική πινελιά στο φιλμ βάζουν με χάρη οι Sam Rokwell και Rebel Wilson.
Σε μια εποχή που ο ρατσισμός εμφανίζεται δυναμικά σε πολλά μέρη του κόσμου, το «Jojo Rabbit» μπορεί, να είναι ακριβώς η ταινία που χρειαζόμαστε τώρα. Θα γελάσουμε, θα συγκινηθούμε, δεν θα ξεχάσουμε το παρελθόν αλλά σίγουρα θα αισθανθούμε λίγο καλύτερα για την ανθρωπότητα.
