Κ. Αθυρίδης: “Η μνήμη είναι το κατεξοχήν στοιχείο της ανθρωπινότητάς μας”

0
8424

Το Κέντρο Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, η Εταιρία Πολιτισμού EPOPSIS και η 2ART παρουσιάζουν το βραβευμένο θεατρικό έργο «Τελευταία Φορά» της Γεωργίας Βεληβασάκη, υπό την αιγίδα της Ελληνικής Εταιρίας Νόσου Alzheimer και Συγγενών Διαταραχών και με την υποστήριξη του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αθυρίδη.

Η παράσταση ανεβαίνει την Παρασκευή 22, το Σάββατο 23, την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου, καθώς και την Παρασκευή 1, το Σάββατο 2, την Κυριακή 3 Μαρτίου 2019 στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς «Μελίνα Μερκούρη». Πρόκειται για ένα δυνατό έργο με θέμα τη νόσο Alzheimer, βραβευμένο το 2017 από την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος. Παρουσιάστηκε, στην πρώτη του εκδοχή, σε παραγωγή του Ιδρύματος ”Μιχάλης Κακογιάννης”, τον Φεβρουάριο του 2018, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές και καταφέρνοντας να συγκινήσει τους θεατές.

Στο έργο παρακολουθούμε ένα ζευγάρι, Αυτόν και Αυτήν, καθώς βουλιάζουν σ’ έναν κόσμο λησμοσύνης, χάνοντας σιγά-σιγά την επαφή τους με την πραγματικότητα. Αυτός, επιστήμων-βροχοποιός, μετατρέπεται σ’ έναν άνθρωπο χωρίς μνήμη και χωρίς ταυτότητα και δίπλα του Αυτή, τον φροντίζει και τον ακολουθεί στην καταβύθισή του. Ο Γιος, που δεν μπορεί να αποδεχθεί αυτό που συμβαίνει, ο Γιατρός, ο Προϊστάμενος, που αναζητά ένα χαμένο επιστημονικό αρχείο μεγάλης σημασίας και ο κύριος Τάδε, τρόφιμος του Κέντρου Ανοϊκών, συμπληρώνουν το μωσαϊκό των χαρακτήρων.

 

Με αυτή την αφορμή, ο Κωνσταντίνος Αθυρίδης που σκηνοθετεί την παράσταση, μίλησε στο thinkfree:

Είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετείτε μια παράσταση με τέτοιο περιεχόμενο; Η τέχνη εν γένει αφορά την ανθρώπινη συνθήκη. Η μνήμη είναι το κατεξοχήν στοιχείο της ανθρωπινότητάς μας. Τι είναι αυτό που αναγνωρίζουμε ως εαυτό αν αφαιρέσουμε όλα όσα μπορούμε να θυμηθούμε; Το θέμα θεωρώ πως έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αφορά όλους μας. Παρόλα αυτά, ελάχιστα θεατρικά έργα έχουν γραφτεί γι’ αυτό. Αλλά, ούτως ή άλλως, κάθε νέο θεατρικό έργο είναι πρόκληση για έναν σκηνοθέτη και με αυτήν την έννοια είναι και για μένα η πρώτη φορά.

Πόσο σημαντικό είναι στις μέρες μας να δημιουργούμε και τελικά να βλέπουμε παραστάσεις με κοινωνικό περιεχόμενο; Το θέατρο μας ανοίγει δρόμους; Οι παραστάσεις με κοινωνικό περιεχόμενο δεν αποτελούν ξεχωριστή κατηγορία. Κι αυτό ισχύει διαχρονικά. Κοινωνικά θέματα βρίσκουμε από τις αριστοφανικές κωμωδίες μέχρι τον Σέξπιρ και από τα αστυνομικά μέχρι τα έργα επιστημονικής φαντασίας. Η τέχνη δεν μπορεί παρά να δείχνει το ανθρώπινο, τη ζωή. Το θέατρο δεν πρέπει να επιδιώκει να είναι ούτε διδακτικό, ούτε να κατευθύνει. Είναι ένας καθρέφτης απέναντι στον κάθε ένα από μας και απέναντι στις κοινωνίες μας.

Τι άλλαξε μέσα σας δουλεύοντας για μια τέτοια παράσταση; Εκείνο που θα μπορούσα να πω ότι άλλαξε, είναι η συνειδητοποίηση ότι η μνήμη, πάνω στην οποία στηρίζεται όλη μας η ύπαρξη, η καθημερινή μας ζωή, οι επιδιώξεις μας, οι επιθυμίες μας, ό,τι θεωρούμε, τέλος πάντων, πως μας αποτελεί, δεν είναι κάτι καθόλου δεδομένο. Το να χάσει κανείς τη μνήμη του, σημαίνει ότι χάνει τον κόσμο γύρω του, τη ζωή του όπως την ξέρει. Κι αυτό είναι τρομακτικό και μπορεί να συμβεί στον καθένα από μας.

Σε ποιους ανθρώπους απευθύνεται το “Τελευταία Φορά”; Πέρα από το θέμα, επέλεξα να σκηνοθετήσω το έργο «Τελευταία φορά» για τον εξαιρετικό του λόγο και την πλοκή. Στη μεταφορά του στη σκηνή δώσαμε ιδιαίτερο ρόλο στην πρωτότυπη μουσική που γράφτηκε ειδικά για το έργο και στην όλη αισθητική προσέγγιση. Παρουσιάζουμε, λοιπόν, μια θεατρική παράσταση που απευθύνεται σε όλο το θεατρόφιλο κοινό.

Τι προετοιμασία χρειάστηκε για την παράσταση; Στο πλαίσιο της σκηνοθετικής διδασκαλίας ενός έργου με τόσο ευαίσθητη θεματολογία, ήταν αναγκαίο, όλοι οι συντελεστές και κυρίως οι ηθοποιοί, να γνωρίσουμε από κοντά πραγματικές περιπτώσεις και να διεισδύσουμε στην καθημερινότητα, στις δυσκολίες και τον ψυχισμό των ανθρώπων αυτών και του περιβάλλοντός τους.

Αν περιγράφαμε με μια φράση την παράσταση, ποια θα ήταν αυτή; Ένα έργο με ρεαλισμό και ευαισθησία, με ποιητικότητα, αλλά και χιούμορ.

 

Λίγα λόγια για το έργο:

Το έργο αναφέρεται στο ζήτημα της απώλειας της μνήμης από την νευρολογική ασθένεια Αλτσχάιμερ. Το θέμα προσεγγίζεται με ευαισθησία, αλλά και με χιούμορ. Μέσα από τέσσερις εικόνες, διαφαίνονται τα στάδια της ασθένειας του Αλτσχάιμερ, η αγωνία, οι μεταπτώσεις και η μεταμόρφωση του χαρακτήρα του ασθενή, καθώς και η αντιμετώπιση της κατάστασης από τη σύζυγο, που έχει αναλάβει τη φροντίδα του. Το σκηνικό λιτό, ένα δωμάτιο σπιτιού που σιγά-σιγά μεταλλάσσεται σε δωμάτιο κλινικής. Η παρουσία και εναλλαγή των αυτοπροσωπογραφιών του ζωγράφου William Utermohlen (ο οποίος κατά τη διάρκεια της ασθένειάς του αποτύπωνε τον εαυτό του στον καμβά για να καταδείξει τη μεταβολή στον τρόπο που αντιλαμβανόταν ο ίδιος την εικόνα του στον καθρέφτη) λειτουργεί ως πρόληψη και ως μέσο έκφρασης της αγωνίας του ήρωα.

Η ίδια η συγγραφέας λέει: «Αρχή της έμπνευσής μου ήταν αυτός ο φόβος της απώλειας της μνήμης, η βύθιση σ’ έναν κόσμο ανοίκειο, αποκομμένο από την πραγματικότητα. Η εικόνα των αγαπημένων προσώπων να θολώνει μέρα με τη μέρα, τα πράγματα να αφανίζονται σ’ έναν γκρεμό που δεν βλέπεις, η ζωή να αποστερείται το περιεχόμενο και το νόημά της, ακόμη και οι λέξεις να τελειώνουν. Και τότε, δεν μοιάζεις παρά με ένα έντρομο έντομο στον τοίχο του δωματίου, που αναζητά ένα ανοιχτό παράθυρο…»

Συντελεστές:

Κείμενο: Γεωργία Βεληβασάκη

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Αθυρίδης

Σκηνικά / Κοστούμια: Αθανάσιος Κολαλάς

Πρωτότυπη Μουσική: Κωνσταντίνος Αθυρίδης

Επιστημονική Επιμέλεια: Δρ Γεώργιος Βλάχος

Σχεδιασμός φωτισμού: Στέλιος Τζολόπουλος

Παίζουν:

Σπύρος Σαραφιανός

Βανέσσα Μπαρρέ

Δημήτρης Ελίας

Συνεργάτες:

Βοηθός Παραγωγής: Αναστασία Συμεωνίδου

Φωτιστής: Άρης Δελής

Ηχολήπτης θεάτρου: Λεωνίδας Μπεϊλής

Music Pre-production: Διαμαντής Καραγιαννακίδης

Ηχογραφήσεις-μίξεις: Γιάννης Μαυρίδης studio CUE

Φωτογράφιση: Λευτέρης Τσινάρης

Video-Video Editing: Βούλα Σιδερίδου

Αφίσα-Πρόγραμμα: Χρήστος Καριέτης

Υπεύθυνη επικοινωνίας: Ελένη Σκάρπου

Πληροφορίες:

Τίτλος παράστασης: «Τελευταία φορά»

Ημέρες παραστάσεων: 22,23,24/2 & 1,2,3/3

Ώρα έναρξης: 21.30

Στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς «Μελίνα Μερκούρη» / Μεταμορφώσεως 7, Καλαμαριά

*Τιμή εισιτηρίου 12 ευρώ κανονικό, 10 ευρώ για ανέργους, φοιτητές, ΑΜΕΑ, ηθοποιούς (μέρος των εσόδων θα διατεθεί για τους σκοπούς της Εταιρίας Νόσου Αλτσχάιμερ)

Πως θα προμηθευτείτε το εισιτήριο σας:

-Κρατήσεις καθημερινά στο 6942895978

-Κρατήσεις τις μέρες των παραστάσεων στο ταμείο του «Μελίνα Μερκούρη» 2310458591 (10.00-14.00 και 17.00-21.00)

-Προπώληση στο viva.gr

Πως θα φτάσετε στο «Μελίνα Μερκούρη»:

-Με αυτοκίνητο (parking 100m από το θέατρο, στον πεζόδρομο)

-Με λεωφορείο (Νο6, Στάση Δημαρχείο)

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.