Όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα, έτσι και σήμερα θα απαριθμήσω κάποιους λόγους για τους οποίους η Παγκόσμια ημέρα γυναίκας δεν είναι αφορμή για γιορτή, αλλά υπενθύμιση εγρήγορσης.
Γράφει η Κατερίνα Νικολάου
- Όσο υπάρχουν γυναίκες που στραγγαλίζονται επειδή ζητούν διαζύγιο, δολοφονούνται επειδή επέλεξαν σύντροφο και βιάζονται επειδή κάποιοι “έτσι απλά μπορούν”, δεν υπάρχει λόγος να γιορτάζουμε.
- Όσο υπάρχουν γυναίκες που πέφτουν θύματα ενδοοικογενειακής βίας και ακούνε το θρυλικό “να κρατήσεις το σπίτι σου”, δεν υπάρχει λόγος να γιορτάζουμε.
- Όσο υπάρχουν γυναίκες που στην προεφηβική ηλικία υφίστανται κλειτοριδεκτομή, δεν υπάρχει λόγος να γιορτάζουμε.
- Όσο υπάρχουν γυναίκες που σε παιδική ακόμα ηλικία γίνονται “νύφες” και ανταλλάσσονται για λεφτά ή ζώα, δεν υπάρχει λόγος να γιορτάζουμε.
- Όσο υπάρχουν γυναίκες – εργαζόμενες σε προορισμούς σεξοτουρισμού, θύματα traficking, γυναίκες επαγγελματίες του σεξ που αναγκάζονται να μην χρησιμοποιούν μέσα αντισύλληψης και που αναγκάζονται να μεγαλώνουν παιδιά αγνώστων πατεράδων επειδή απαγορεύονται οι αμβλώσεις στη χώρα τους, δεν υπάρχει λόγος να γιορτάζουμε.
- Όσο υπάρχει ακόμα το glass ceiling για τις γυναίκες, που τις αποτρέπει να λαμβάνουν θέσεις επικεφαλής οργανισμών απλά και μόνο επειδή είναι γυναίκες, δεν υπάρχει λόγος να γιορτάζουμε.
- Όσο υπάρχουν ακόμα γυναίκες που λένε “ε και τι καταλάβαμε με την ισότητα, φορτωθήκαμε περισσότερες δουλειές”, δεν υπάρχει λόγος να γιορτάζουμε.
Τώρα όπου παραπάνω χρησιμοποιήθηκε η λέξη γυναίκα, βάλτε τη λέξη άνδρας. Σε κάποια είναι αδύνατο. Πολλά από αυτά τα εγκλήματα εκ των πραγμάτων έχουν θύματα γυναίκες. Δεν μπορούν να τα υποστούν άνδρες. Γι’ αυτό υπάρχει η συγκεκριμένη ημέρα.
Όχι για να γιορτάσουμε.
