Γράφει ο Γιάννης Θ. Κεσσόπουλος
Γνώρισα τον Κωνσταντίνο Ζέρβα κάπου στο 2000 όταν ήταν πρόεδρος των Φίλων της Κρατικής Ορχήστρας, ως πολιτιστικός συντάκτης εγώ στην εφημερίδα Μακεδονία. Μας έφερε πιο κοντά ο κοινό μας φίλος, αγαπημένος Κώστας Γιακουμής, κάπου στο 2005-2008, πρόεδρος τότε του ΕΤΟΣ της ΚΟΘ, στον πρωινό καφέ του ξενοδοχείου Le Palace όπου κάθε πρωί σχεδόν γινόταν σύναξη ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών. Ο Κώστας «έφυγε» νωρίς, ο Κωνσταντίνος το 2010 αποφάσισε –εκείνος ξέρεις πως και γιατί- να ασχοληθεί με την αυτοδιοίκηση ως υποψήφιος με την Πρωτοβουλία του Γιάννη Μπουτάρη. Ζήσαμε μαζί όλες τις φάσεις της πορείας του από την προεκλογική του 2010 και την άοσμη Αντιδημαρχία Περιβάλλοντος και Πρασίνου που την μετέτρεψε σε ατού της νέας διοίκησης μέχρι και την απόφασή του να είναι υποψήφιος Δήμαρχος, στα τέλη του 2017.
Το 2018 μου έκανε την τιμή να αναθέσει σε μένα την επιμέλεια του βιβλίου με την αρθρογραφία του που εκδόθηκε πριν λίγους μήνες από τις εκδόσεις Μαλλιάρη όπου με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Λεύκες ή χαμαίρωπες» έθετε ευθέως το δίλημμα του τι επιλέγουμε, είτε ως πολίτες είτε ως πολιτικοί: “τι επιλέγουμε τελικά; Ευκολία ή ορθότητα; Ατομικό βόλεμα ή συλλογική προοπτική;”. Η δική του απάντηση προφανής…
Δεν θέλω να γράψω περισσότερα, άλλωστε έχουν ειπωθεί πάρα πολλά τις τελευταίες ημέρες από πάρα πολλούς ανθρώπους, παρά μόνο αυτό: ότι η εκλογή του Κωνσταντίνου στη θέση του Δημάρχου είναι μια ελπίδα ότι ένας άνθρωπος ικανός μπορεί να προχωρήσει στο δημόσιο βίο χωρίς απαραίτητα να περάσει από κομματικές διαδρομές. Επίσης, πιστεύω ότι είναι η ελπίδα για τη Θεσσαλονίκη να γίνουν πράγματα που αλλού μοιάζουν αυτονόητα αλλά εδώ στην Ελλάδα και στην πόλη μας είναι διαρκώς ζητούμενα. Αυτές οι δύο παράμετροι μεγαλώνουν την ευθύνη του την οποία όμως ο Κωνσταντίνος έχει ήδη αναλάβει με πλήρη συναίσθηση καθήκοντος –σπάνιο στις μέρες μας (είμαι βέβαιος ότι εκτός από χαρά, από το βράδυ των εκλογών συναισθάνεται κι ένα τιμητικό βάρος για ό,τι σημαίνει να είσαι πρώτος πολίτης της πόλης που λέγεται Θεσσαλονίκη με την πολύπαθη ιστορία των 2.300 χρόνων).
Το μεγάλο του προσόν που, τέλος πάντων, κάνει την περίπτωσή του να ξεχωρίζει από τις άλλες υποψηφιότητες είναι η 9ετής συνεχόμενη παρουσία του στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και μάλιστα της Θεσσαλονίκης, η συνακόλουθη πολύ καλή γνώση των θεμάτων και των διαδικασιών.
Για τον χαρακτήρα του θέλω, αντί άλλων, να επισημάνω το εξής: εξήγγειλε τη μείωση των δημοτικών τελών κατά 50% αφού πρώτα πήρε το οκ από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας Θράκης! Τσέκαρε δηλαδή πρώτα αν επιτρέπεται νομικά αυτό που λέει σε μια προεκλογική εξαγγελία! Αυτός είναι ο Κωνσταντίνος και άλλα πολλά τα οποία μου αφηγήθηκε κάποια ανύποπτη στιγμή στο Τελλόγλειο η μητέρα του Λιλίκα Ζέρβα. Κάποια από αυτά περιέλαβα στον πρόλογο του βιβλίου «Λεύκες ή χαμαίρωπες»:
«Το παρόν βιβλίο είναι μια ανθολογία κειμένων που φέρουν την υπογραφή του Κωνσταντίνου Ζέρβα, και χρονολογούνται από το 2010 έως το 2018, δημοσιευμένα σε εφημερίδες και ειδησεογραφικά portals. Από την ημέρα δηλαδή που εξελέγη Δημοτικός Σύμβουλος με την παράταξη της «Πρωτοβουλίας» του Γιάννη Μπουτάρη και ανέλαβε καθήκοντα Αντιδημάρχου Περιβάλλοντος και Πρασίνου, έως σήμερα που παραμένει στα έδρανα του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης ως ανεξάρτητος Δημοτικός Σύμβουλος.
Αποτελεί ξεκάθαρα ένα εγχειρίδιο για το πώς μπορεί να αναπτυχθεί μια πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη, να ανταποκριθεί στον ιστορικό της ρόλο, να πρωταγωνιστήσει. Αλλά και μια σκιαγράφηση της ευρύτερης πολιτικής προσωπικότητας του συντάκτη τους.
Είναι σημαντικό ότι τα κείμενα είναι γραμμένα στην περίοδο της κρίσης –οικονομικής και αξιακής- στην οποία βρέθηκε η Ελλάδα. Υπό αυτή τη φόρτιση γραμμένα, εκπέμπουν εμφανώς την αγωνία του Κωνσταντίνου για το σήμερα και το αύριο του τόπου, όχι ως κάτι ξένο ή απόμακρο, αλλά ως κάτι που αφορά και τον ίδιο ως δημιουργικό άτομο και ως ενεργό πολίτη αυτής της πόλης και αυτής της χώρας. Αγωνία για ουσιαστική και όχι τυπική έξοδο από τα μνημόνια και τους όποιους συμβολισμούς που αυτά φέρουν.
Μέσα από τις λέξεις και τις σκέψεις του Κωνσταντίνου, που αποτυπώθηκαν με τον πιο δεσμευτικό τρόπο για έναν άνθρωπο που κινείται στο χώρο της αυτοδιοίκησης και της πολιτικής, γραπτώς και δημοσίως, αναδύονται ισχυρά τα κύρια χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του: η συναίσθηση καθήκοντος που τον χαρακτηρίζει, η γνώση και ο σεβασμός στην ιστορία της Θεσσαλονίκης, η συγκροτημένη σκέψη του για τα θέματα της πόλης και της πολιτικής, η συνέπεια που χαρακτηρίζει το λόγο και την πράξη του, οι θετικές ευρωπαϊκές επιρροές που συνθέτουν τις θέσεις του για τα θέματα αιχμής.
Η εξ αίματος σχέση με τον Μακεδονομάχο Πέτρο Ωρολογά από το Μοναστήρι, αλλά και με τον εθνομάρτυρα Χρυσόστομο Σμύρνης, οι ρίζες του από το ηρωικό Σούλι της Ηπείρου αλλά και τη μαρτυρική Τρίγλια της Μικράς Ασίας, έχουν καθορίσει την προσωπικότητά του –εάν κάποιος γνωρίζει την καταγωγή του δεν θα μπορούσε παρά να θεωρεί δεδομένη τη θέση του υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας και κατά της συμφωνίας των Πρεσπών, αλλά και τις απόψεις αρχών που κατά καιρούς εκφράζει για τα εθνικά μας δίκαια. Στη νήσο Έλλις υπάρχει καταγεγραμμένο το όνομα «Κωνσταντίνος Ζέρβας» καθώς ο παππούς του κατέφυγε ως μετανάστης στις ΗΠΑ για να γλιτώσει από τους Οθωμανούς Τούρκους.
Η καθημερινή παιδιόθεν συναναστροφή του με το φιλότεχνο περιβάλλον της οικίας της οδού Αριστοτέλους, όπου ζούσε η θεία του Αλίκη Τέλλογλου, αδερφή της μητέρας του, ιδρύτρια και δημιουργός του Τελλογλείου Ιδρύματος Τεχνών, καθόρισε την ευαισθησία με την οποία αντιμετωπίζει τα κοινωνικά θέματα και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα θέματα πολιτισμού.
Διαχρονικά, δεν είναι συχνό το φαινόμενο όσοι ασχολούνται με την πολιτική να εκθέτουν σε ένα βιβλίο και σε παρόντα χρόνο τις σκέψεις τους και να προτείνουν στους πολίτες να τις διαβάσουν. Με άλλα λόγια, να προσφέρουν δημόσια ένα τόσο αδιάψευστο τεκμήριο λόγου. Ο Κωνσταντίνος το τολμά χωρίς αναστολές ακολουθώντας ίσως το λόγο του Μαχάτμα Γκάντι, ο οποίος είχε πει: «Προσέξτε τις σκέψεις σας, γιατί γίνονται λέξεις. Τις λέξεις σας γιατί γίνονται πράξεις. Τις πράξεις σας γιατί γίνονται συνήθειες. Τις συνήθειές σας γιατί γίνονται ο χαρακτήρας σας και τον χαρακτήρα σας γιατί γίνεται το πεπρωμένο σας».
