Κείμενο – φωτογραφίες: Γιάννης Θ. Κεσσόπουλος / [email protected]
Οι ζωγραφιστοί τενεκέδες τυριού που έγιναν γλάστρες και διακοσμούν πλέον την Άφυτο ή Άθυτο, στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής, ήταν η αφορμή για μια ακόμη φωτογραφική αποτύπωση του όμορφου χωριού. Η ιδέα του γλύπτη Βασίλη Παυλή (στον οποίο το χωριό οφείλει τη μαγεία των πετρόκτιστων σπιτιών και δρόμων) εξελίχθηκε σε μια υπέροχη προσφορά εθελοντισμού καλλιτεχνών από όλη την Ελλάδα: περί τους 300 τενεκέδες κατέφθασαν μέχρι την Κυριακή 16/6/2019, την ημέρα που παρουσιάστηκε το “πρότζεκτ” σε ειδική εκδήλωση με τη βράβευση των συμμετεχόντων ζωγράφων. Και οι… αποστολές συνεχίζονται!
Η αλήθεια είναι ότι ο προσεκτικός παρατηρητής έχει πάντα κάτι καινούριο να εντοπίσει σ’ αυτό το χωριό ανάμεσα στα παλιά σπίτια, ανακαινισμένα ή μη, ενδεδυμένα με τον πωρόλιθο ή με τον λευκό ασβέστη. Και πάντα σημεία εμβληματικά, όσα χρόνια κι αν περάσουν, όπως ο Κουτσόμυλος με το ομώνυμο καφέ – μπαρ του Γιώργου και του Γιάννη ή το καφέ Φορτούνα του Χρήστου, στην άκρη του βράχου. Σπίτια παλιά, ψαράδικα, αγροτικά ή αρχοντικά, παραθύρια ξύλινα, ανθισμένοι κάκτοι, λουλουδιασμένες γλάστρες, αυλές που παραπέμπουν σε… pinterest και ευρωπαϊκά περιοδικά εξοχικών κατοικιών, η παλιά ξύλινη πόρτα της αυλής του ζωγράφου Ν. Παραλή, το εμβληματικό κτίριο Αλετρά, ο Άη Δημήτρης με το εντυπωσιακό “λαϊκό” τέμπλο, η Πούντα, αναστηλωμένα μοναδικά κτίρια ακόμη και ερείπια που αφηγούνται ιστορίες…
Η θέα στον Τορωναίο από τον ξενώνα Αρελλίς είναι εντυπωσιακή, ήρεμη και όμορφη, όμως η αλήθεια είναι ότι μας πιάνει μια μελαγχολία όσους γνωρίσαμε το χωριό στη δεκαετία του ’90, όταν το χωριό δεν φαινόταν από το δρόμο -ακολούθησε ραγδαία ανοικοδόμηση που αλλοίωσε εν μέρει το χαρακτήρα του οικισμού. Τότε που ο Παυλής ως πρόεδρος της Κοινότητας είχε την ιδέα να χρησιμοποιήσει την φυσική πέτρα της Αθύτου για τα σπίτια και να αξιοποιήσει τις συμβουλές του αείμνηστου καθηγητή Μουτσόπουλου για τη διάσωση της οικιστικής και αρχιτεκτονικής ταυτότητας του χωριού.
Φέτος, χάρη στην πίεση επιχειρηματιών αλλά και των εθελοντών της Αθύτου, καθορίστηκαν μονοδρομήσεις ώστε να αποφεύγεται το άθλιο μποτιλιάρισμα στα στενά δρομάκια που το καλοκαίρι μάλιστα είναι γεμάτα με κόσμο -συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια. Η ενδεδειγμένη λύση βέβαια θα ήταν να κλείσει το κέντρο για τα αυτοκίνητα με τη δημιουργία δημοτικών πάρκινγκ περιφερειακά του παλιού οικισμού -ό,τι δηλαδή συμβαίνει σε πολλά ευρωπαϊκά χωριά που θέλουν να διατηρούν το χαρακτήρα τους και να αξιοποιούν την εικόνα τους τουριστικά (Αλσατία, Τοσκάνη αλλά και χωριά σε βαλκανικές χώρες όπως η Κροατία). Ας ελπίσουμε ότι η νέα δημοτική αρχή, η νέα δήμαρχος Κασσάνδρας, θα δει την Άθυτο με άλλη λογική, με την κοινή λογική, μακριά από τοπικιστικούς ανταγωνισμούς, ότι θα τη δει ως συγκριτικό πλεονέκτημα για όλο το Δήμο Κασσανδρείας.
