Γράφει η Πόπη Καλαϊτζή, ιατρός
Το “5 προσδοκίες από τον Κυριάκο” μου θυμίζει λίγο την κλασική έκθεση στο Δημοτικό: “τι θα έκανα αν ήμουν για μία μέρα Πρωθυπουργός”: γράφεις ό,τι θα ήθελες στα πιο τρελά σου όνειρα. Ίσως και πράγματα που δε γίνονται.
Χωρίς λοιπόν να προτάσσω τον παράγοντα ρεαλισμό, να τι θα περίμενα από τον Κυριάκο, από τον Πρόεδρο της ΝΔ:
- Να εμπνεύσει τους Έλληνες. Υπάρχει καλύτερη Ελλαδα και αν δουλέψουμε όλοι μαζί και δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας, μπορούμε να τα καταφέρουμε. Δυστυχώς η κρίση έβγαλε το χειρότερο εαυτό του Έλληνα στην επιφάνεια και η κοινωνία εκτροχιάστηκε καθώς ήρθαν στην επιφάνεια ένστικτα μίσους.
- Να υποστηρίξει τον ιδιωτικό τομέα. Μόνο ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να παράγει, να δημιουργήσει δουλειές, να στηρίξει το ασφαλιστικό σύστημα, να δώσει σε ανθρώπους τη χαρά της δημιουργίας. Και θα ήθελα να υποστηρίξει την ιδιωτική πρωτοβουλία κόντρα σε όλους τους -ιδρυματοποιημενους στη ΝΔ- κρατιστές, που μεταξύ μας είναι πολλοί. Αν όχι ο Κυριάκος, τότε ποιος;
- Να γίνει ένας Πρωθυπουργός για τις επόμενες γενιές. Όχι για τους κομματικούς πελάτες, όχι για την εξυπηρέτηση των δικών μας παιδιών που περιμένουν στις ουρές να εισπράξουν τα χειροκροτήματα, τις αφισοκολλήσεις και τις χρόνιες κομματικές σχέσεις.. Όχι για όσους παρατρεχάμενους έχουν γεμάτα απο διορισμένες κομματικές θέσεις βιογραφικά. Να γίνει ο Πρωθυπουργός της Αξιοκρατίας.
- Να κάνει τη Νέα Δημοκρατία ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κόμμα. Ένα κόμμα στο οποίο θα παράγεται πολιτική, με το οποίο θα ασχολούνται οι άριστοι και όχι όσοι ξημεροβραδιάζονται έξω από πολιτικά γραφεία. Βαρεθήκαμε τα κλισέ και τα αθεράπευτα πολιτικά ψώνια, που θέλουν να ΕΙΝΑΙ και όχι να ΚΑΝΟΥΝ. Ή που στην τελική, δε μπορούν. Πρέπει ο Κυριάκος να ψάξει αυτούς που μπορούν, έξω απο κύκλους γνωστών, φίλων, “αγωνιστών”, υιών, θυγατέρων και εξαδέλφων…
- Και τέλος θέλω να με κάνει να γυρίσω… Θέλω να με κάνει να πιστέψω ξανά ότι αξίζει ο κόπος να δώσουμε τα πιο παραγωγικά μας χρόνια στη χώρα μας… Και εγώ και οι υπόλοιποι που “εκδιωχθήκαμε” από τη χώρα που είχε θέμα με την πρόοδο και την Αριστεία… Που είναι μία χώρα μη φιλική σε νέους επιστήμονες με όνειρα και φιλοδοξία…
Θα γίνουν αυτά;
Ποιος ξέρει;
Η ΝΔ που έχει αναλάβει ο Κυριάκος είναι ένα κόμμα υφιστάμενο, χρεωμένο, υποχρεωμένο σε τύπους που “έφαγαν τη ζωή τους στην παράταξη” και βαθύτατα συντηρητικό στην εξέλιξη των στελεχών.
Ότι θέλει να τα αλλάξει, θέλει. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία για αυτό. Θα τα καταφέρει;
Σε μια Έκθεση της 1ης Δημοτικού πριν 30 περίπου χρονια είχα γράψει μεταξύ άλλων ότι θα έκανα όλους τους κάδους απορριμμάτων υπόγειους, αν γινόμουν Πρωθυπουργός και τότε ακομη και οι γονείς μου το διάβαζαν με ελαφρύ μειδίαμα… Σήμερα το “τρελό” μου αυτό παιδικό όνειρο έχει πραγματοποιηθεί σε κάποιες πόλεις του κόσμου.
Άρα ίσως μπορεί και ο Κυριάκος να πραγματοποιήσει τα “τρελά” μας όνειρα. Ποιός ξέρει; Η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Και δεν εννοώ την Ελπίδα του ΣΥΡΙΖΑ, να εξηγούμαστε.
*To thinkfree δημοσιεύει σειρά απόψεων με θέμα τις προσδοκίες, που γεννά η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, θεωρώντας ότι πρόκειται για ένα κομβικό πολιτικό γεγονός για την κεντροδεξιά, για την κοινωνία, για τη χώρα.
