ΤΑ ΚΑΤΑ… ΜΑΡΚΩΝ Γράφει ο Κώστας Μαρίνος
Έκθεση Βιβλίου και μάλιστα διεθνής. Θα πας στην έκθεση βιβλίου; Και η απάντηση δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαφής: Ναι, ίσως, όχι….
Ένδειξη ψυχολογικού προβλήματος; Ίσως ή μάλλον ναι, αφού η σχέση μου με το βιβλίο κυμαίνεται από τη βιβλιομανία και φθάνει στη βιβλιοφοβία, όροι και οι δύο αποδεκτοί και μπορείτε να το διαπιστώσετε καταφεύγοντας στο Google.
Θυμάμαι τα πρώτα συμπτώματα της μανίας… επαρχιακή πόλη, αφόρητη πλήξη ειδικά τις Κυριακές του χειμώνα, και η μόνη διαφυγή το βιβλίο. Τα έντυπα υπήρχαν στο σπίτι, και είχαν τη μορφή λαϊκών περιοδικών. Αναβαθμίστηκαν με τα πρώτα δώρα, παραμυθάκια σε φτηνές εκδόσεις που ένας μερακλής πατέρας τα μάζεψε και τα πήγε στο βιβλιοδέτη και μου τα επέστρεψε ως τόμο. Ακολούθησαν ένα παραμύθι, ένα δεύτερο παραμύθι, ο Ιούλιος Βερν στις γνωστές κόκκινες εκδόσεις και έτσι μπήκα σ’ έναν κόσμο που δεν είχε όρια και τον οποίο θέλησα να ανακαλύψω. Δυστυχώς τα βιβλία ήταν (είναι;;;) ακριβά, η μόνη βιβλιοθήκη της πόλης ήταν μια σκοτεινή αποθήκη βιβλίων που και αυτή υπολειτουργούσε, και η αναζήτηση υλικού προς ανάγνωση γινόταν με κάθε τρόπο. Πληρωμή με δόσεις στον βιβλιοπώλη, και ακόμη ευγνωμονώ τον κ. Βαγουρδή όπου κι αν βρίσκεται, με παρακάλια των γονιών για μικρή έστω αύξηση στο εξίσου μικρό χαρτζηλίκι. Ακολούθησε η είσοδος στις βιβλιοθήκες των ξένων μορφωτικών αποστολών και η μεγάλη αλλαγή που έφερε ο πρώτος μισθός. Τώρα, επιτέλους, θα μπορούσα να εισβάλω στα βιβλιοπωλεία και να αποκτώ τα βιβλία τα οποία σχολίαζαν οι κριτικοί, τα βιβλία στα οποία με παρέπεμπαν οι βιβλιογραφίες, οι όποιες αναφορές από φίλους και μη.
Έτσι αρχίζει το κεφάλαιο με τον τίτλο ‘βιβλιοφοβία’. Τα βιβλία πολλαπλασιάζονται ύπουλα. Το ξέρουν καλά όσοι διαβάζουν, όσοι εξακολουθούν να διαβάζουν. Απλώνονται σε ράφια, μπαίνουν σε διπλές σειρές στα ράφια, στοιβάζονται άτακτα στα ράφια. Κατακτούν τραπέζια και κομοδίνα, απλώνονται στο δάπεδο. Αναζητάς την λύση των ηλεκτρονικών βιβλίων αλλά μεταξύ μας:
ποιος μπορεί να πει με ειλικρίνεια ότι το ηλεκτρονικό βιβλίο μπορεί να αντικαταστήσει το πραγματικό βιβλίο;
Ελάχιστοι.
Έτσι φθάνει η στιγμή της αντίδρασης και τολμάς να πεις το ‘ως εδώ’ αν και νιώθεις σαν τον καπνιστή που αποφασίζει και πετά το τελευταίο πακέτο με τα τσιγάρα αλλά το μυαλό του δεν ξεκολλά από την συνήθεια ή για να είμαστε ειλικρινείς από τον εθισμό γιατί εθισμός είναι και η αγορά βιβλίων που μπαίνουν το ένα μετά το άλλο στον κατάλογο αυτών που πρόκειται να τα ανοίξεις όταν έχεις χρόνο.
Όμως η αγάπη της ανάγνωσης παραμένει. Και έτσι φθάνει η στιγμή της επιστροφής στους κλασικούς παλαιότερους και νεώτερους που τους ανασύρεις από εκεί που σε ανέμεναν και ανακαλύπτεις εκ νέου τον Παπαδιαμάντη και τον Ντοστογιέφσκι, τον Τόμας Μαν και τον Ιωάννου, και… και… και…
Τελικά θα πάω στην έκθεση βιβλίου. Θέλω αλλά θα το κάνω όχι γιατί πρέπει, αλλά για να μοιραστώ τη χαρά στα πρόσωπα των άλλων αναγνωστών που ακόμη δεν έχουν προσβληθεί ούτε από τη βιβλιομανία ούτε, και αυτό είναι πιο σημαντικό, από τη βιβλιοφοβία.
