ΤΑ ΜΑΓΙΟ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ… ΤΣΕΠΕΣ

0
1703

plaz xaplostres

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΑΝΕΙΚΑ Γράφει η Άντζελα Ζιούτη / συγγραφέας [email protected]

Για κάποιους λίγες μέρες, για άλλους ολόκληρος ο Αύγουστος και για μερικούς τμηματική. Όποια μορφή και να έχει η καλοκαιρινή τους άδεια, οι εργαζόμενοι σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ήδη βρίσκονται στις παραλίες. Έστω με μια φέτα καρπούζι για μεσημεριανό, αφού κάποιοι από αυτούς είναι απλήρωτοι δυο τρεις μήνες. Βουλιάζουν τα πόδια τους στην άμμο και κάνουνε πύργους για να φχαριστήσουν τους πιτσιρικάδες τους. Μακροβούτια «σόδα» κρατώντας μέσα στο νερό την αναπνοή, ψάθινα καπέλα για τον καυτό ήλιο και μία αναπαυτική ξαπλώστρα για το ραχάτι.

Αμ, δε. Όλες οι ξαπλώστρες που βρίσκονται μπροστά στο κύμα είναι … ρεζερβέ. Στην αρχή νόμιζαν ότι κάποιος τους κάνει πλάκα. Ο ηλιοκαμένος σερβιτόρος όμως που έτρεχε με το δίσκο πάνω κάτω να προσφέρει παγωμένα Μοχίτος επέμενε. «Δεν μπορείτε να ξαπλώσετε εδώ. Υπάρχει κράτηση» θα ξαναπεί με έμφαση αυτή τη φορά και με τα μάτια γουρλωμένα. Μα τι έγιναν ξαφνικά οι παραλίες; Το Θέατρο «Μουσούρη» να χρειάζεται να κάνεις κράτηση για την παράσταση «Ο μπακαλόγατος»; Ή μήπως το νυκτερινό κέντρο Rex για να ζητήσεις από τον μαιτρ που τον ξέρεις από το στρατό ένα οκτάρι τραπέζι στην πίστα να «βλέπει» Πέγκυ Ζήνα; Οι βουτιές στα γαλανά νερά κοστίζουν ακριβά. Τι κι αν υπάρχει οικονομική κρίση. Οι τιμοκατάλογοι είναι στην … κρίση του μαγαζάτορα που έχει στην εκμετάλλευση του την παραλία και «βαράει» κανονικά στις τιμές. Από τον Αγιόκαμπο μέχρι την Ψαρρού και από την ‘Αφυτο μέχρι την Παχιά Άμμο και τον Κουταλά οι λουόμενοι πληρώνουν ακριβά μια θέση στον ήλιο, με τις τιμές για τον πρώτο καφέ της ημέρας να ξεκινούν από 3 ευρώ και σε ορισμένα μαγαζιά αγγίζουν ακόμη και τα 6 ευρώ, η μπίρα που μπορεί να επιλέξει κάποιος για το μεσημέρι μαζί με ένα τοστ κοστίζουν συνολικά από 7 έως και 15 ευρώ, ενώ η τιμή ενός δροσιστικού ποτού ξεκινάει από 6 ευρώ και μπορεί να φτάσει τα 12 ευρώ.
χώρια και 5 ευρώ μόνο για να ακουμπήσεις την πλάτη σου στην ξαπλώστρα.

Ξανθές, λευκές, μελαχρινές, με βότσαλο, χαλίκι, με δέντρα και σκιά, με αύρα θαλασσινή και πνοή πελαγίσια. Με αλμύρα και μελτέμια, με απλωμένα δίχτυα και καΐκια. Υπέροχες ελληνικές παραλίες για τους απανταχού παραθεριστές. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι  ένας στους τέσσερις Έλληνες είναι άνεργος, ότι οι μισθοί κουτσουρεύτηκαν, οι ατομικές συμβάσεις εργασίας και τα μειωμένα ωράρια εργασίας παίρνουν μορφή επιδημίας τελικά μόνο από τη σεζλονγκ μπορείς να έχεις… μία θέση στον ήλιο.

Προηγούμενο άρθροΟΥΤΕ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ, ΟΥΤΕ ΟΙ ΝΑΖΙ…
Επόμενο άρθροΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ
Γεννήθηκα το Φεβρουάριο του ’68 στη Θεσσαλονίκη. Η μαμά λέει ότι εκείνη τη μέρα, χιόνιζε πολύ. Η συγκοινωνία είχε σταματήσει και το ολόλευκο αστικό τοπίο διακόπτονταν από τις βαθιές πατημασιές των περαστικών. Στην ίδια πόλη μερικά χρόνια μετά σπούδασα οικονομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Από τα οικονομικά όμως αγάπησα πιο πολύ την ποίηση. Τον Λειβαδίτη, τον Καρούζο, τον Πρεβέρ. Γιατί η επιστήμη σε μαθαίνει πως να κουμαντάρεις τα λεφτά. Ενώ η ποίηση πως να κουμαντάρεις τη ψυχή. Το 1999 εκδόθηκε η συλλογή μου «Ο Θεός κατοικεί σε ουρανοξύστη, 31 ποιήματα της πόλης» από τον Παρατηρητή. Λίγο αργότερα το 2003 κυκλοφόρησε από τα Ελληνικά Γράμματα «Η Αρχιτεκτονική των σιωπηλών ημερών». Το πρώτο μου μυθιστόρημα εκδόθηκε από τη Φερενίκη το 2009 με τον τίτλο «Ο ήλιος στο πάτωμα». Προφητικός τίτλος για μια χώρα που κατρακύλησε κατόπιν στο ναδίρ. Αρθρογραφούσα στην Karfitsa και τώρα στο Thinkfree. Ευτυχώς που η σκέψη δεν είναι Μερσεντές να κατασχεθεί. Γιατί εδώ σκεφτόμαστε ακόμη. Ελεύθερα.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.