Γράφει ο Γιάννης Θ. Κεσσόπουλος | [email protected]
Μια ενδιαφέρουσα αποκάλυψη μας επιφύλασσε σήμερα η ομότιμη καθηγήτρια του ΑΠΘ Αλέκα Γερόλυμπου. Ένα σπάνιο έγγραφο που είδε το φως, κατά την εκδήλωση “Θεσσαλονίκη: ο σχεδιασμός της και οι ανατροπές”. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Γαλλικό Ινστιτούτο, στο πλαίσιο της έκθεσης «Souvenirs de Salonique, γαλλικές ιστορίες από το χθες στο σήμερα».
Ενώπιον του κοινού που κατέκλυσε την αίθουσα Ντασσώ και έμεινε προσηλωμένο για περισσότερο από 2 ώρες παρακολουθώντας με ενδιαφέρον τις τοποθετήσεις των τριών αρχιτεκτόνων, η κ. Γερόλυμπου αποκάλυψε και ανέγνωσε ένα έγγραφο του Υπουργείου Συγκοινωνίας. Το έγγραφο φέρει ημερομηνία 23 Μαΐου 1933 και αναγγέλλει στον τότε Δήμαρχο Θεσσαλονίκης Βαμβακά, “τον θάνατον εν Γαλλία του διακεκριμένου αρχιτέκτονος Ερνέστου Εμπράρ”. Προτείνει δε “όπως δοθή εις μίαν των κυρίων οδών της περιοχής ταύτης τ’ όνομά του εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης της πόλεως διά το έργον του τοσούτον δε μάλλον όσο ο αείμνηστος ούτος Αρχιτέκτων γενικότερον εις την χώραν ημών μεγάλας προσέφερεν υπηρεσίας…”.
Το έγγραφο φέρει την υπογραφή του Δελλαδέτσιμα, ο οποίος συνεργάστηκε με τον Εμπράρ.
Λίγο νωρίτερα, ο αρχιτέκτων Bernard Cuomo αναφέρθηκε στον μνημειακό άξονα της Αριστοτέλους. Ο έτερος αρχιτέκτων Πρόδρομος Νικηφορίδης μίλησε για την πρόταση που έκανε προ δύο ετών να δοθεί το όνομα του Εμπράρ σε πλατεία ακριβώς επάνω από τον Ι.Ν. του Αγίου Δημητρίου. Η πρόταση προκάλεσε κάποια κινητικότητα από πλευράς του Δήμου Θεσσαλονίκης αλλά δεν είχε καμία συνέχεια.
Ίσως ήρθε, λοιπόν, η ώρα η πόλη να πράξει το αυτονόητο, το απλό και αυτονόητο, που όμως επί 86 χρόνια παραμένει ζητούμενο. Να τιμήσει τον Ερνέστ Εμπράρ, τον αρχιτέκτονα πολεοδόμο ο οποίος πριν από 100 χρόνια σχεδίασε τη Θεσσαλονίκη. Να τον τιμήσει δίνοντας το όνομά του σε μια πλατεία ή σε μια οδό αντάξια της προσφοράς του.
