«Μάιος κόντευε να βγει κι εγώ προσπαθούσα να συνηθίσω στην ιδέα της σχέσης από απόσταση.
Κλήθηκα στα καλά καθούμενα να παρακολουθήσω μια υπόθεση με θέμα « Πώς να εκπαιδευτείτε στην υπομονή». Δύσκολο μάθημα, τόσο για τους ανυπότακτους, όσο και τους υποταγμένους χαρακτήρες.
. Δυστυχώς, ήμουν δύο σε ένα. Τα δεκαπενθήμερα που μεσολαβούσαν μέχρι την επόμενη συνάντηση πήγαιναν όπως οι χελώνες, σε αντίθεση με το πάθος που έτρεχε «κατοστάρι»
Κλείσαμε αισίως ενάμισι μήνα μαζί. Αν υπολογίσουμε και το διάστημα που συνομιλούσαμε, το υπέροχο συναναπάντημά μας μετρούσε δυόμιση μήνες. Όλο αυτό το διάστημα ο Τάκης ήταν συνεπής απέναντι στην πρώτη υπόσχεσή μας, ραντεβού κάθε δεύτερο σαββατοκύριακο. Το εκτιμούσα, ομολογώ. Αυτό το δεκαπενθήμερο όμως ήταν διαφορετικό από τα προηγούμενα. Μου φάνηκε ότι διήρκεσε όσο μια δεκαπενταετία.
Η αγωνία μου ξεπέρασε τα όρια ασφαλείας. Ο λόγος ήταν ότι θα επισκεπτόμουν για πρώτη φορά τον τόπο διαμονής του και φυσικά το σπίτι του.
Η ακράτητη ανυπομονησία εντοπιζόταν πρωτίστως στην περιέργεια να διερευνήσω τον χώρο και το περιβάλλον του γενικότερα. Πάντα πίστευα ότι
η κατοικία αποτελεί σπουδαία πηγή πληροφοριών, όχι τόσο για το κοινωνικοοικονομικό στάτους όσο για την ψυχοσυνασθηματική κατάσταση ανθρώπων.
Μιλήσαμε στο τηλέφωνο. «Τι ώρα σκέφτεσαι να ξεκινήσεις;»
«Δεν έχω ιδέα, αργά μάλλον».
«Άντε, δεν αντέχω».
Τι όμορφη αυτή η δήλωση! Μήπως άντεχα εγώ;
«Ανυπομονώ! Δεν κρατιέμαι», τον διαβεβαίωσα.
«Θα σε περιμένω».
Κλείσαμε το τηλέφωνο.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά, το όριο ανάμεσα στη λογκή και την παραφροσύνη καταργήθηκε».
Η Κατερίνα Φασέγγα στο βιβλίο της «Το τέλος των εραστών του κόσμου» καταπιάνεται με ένα θέμα τόσο γνωστό, τόσο οικείο, τόσο άγνωστο και προκλητικό ταυτόχρονα: Τον έρωτα, τις προσδοκίες και τη διάψευσή τους.
Ποιος ή ποια δεν έχει νιώσει παρόμοια;
Οι Εραστές (εν συντομία) είναι ένα έντιμο, ειλικρινές και γενναίο βιβλίο. Γιατί λέει «τα πράγματα με το όνομά τους» Μιλά όπως σκεφτόμαστε κι όπως θα θέλαμε ίσως να μιλάμε κι εμείς με τους φίλους μας.
Καταργεί γενναία το όριο του κοινωνικού καθωσπερπισμού με τον τρόπο που μόνο ένας γνήσιος έρωτας τον καταργεί. Και επαληθεύει αυτό που πολλοί από μας έχουν βιώσει, βιώνουν θα βιώσουν τουλάχιστον μία φορά στην ενήλικη ζωή τους. Την απόλυτη διάψευση, το γκρέμισμα της εικόνας για τον άλλον ίσως σε ένα βαθμού και του ίδιου μας του εαυτού.
Η Κατερίνα Φασέγγα είναι ψυχολόγος και εργάζεται χρόνια με κοινωνικά ευάλωτες ομάδες. Τη γνωρίσαμε σχετικά πρόσφατα από το βιβλίο της, «Χάσαμε το δρόμο για τα Σφακιά», εκδόσεις ΠΗΓΗ.
Το βιβλίο της «Όταν πεθαίνουν οι Εραστές του Κόσμου» παρουσιάζεται τη Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου στις 18.30 στον πολυχώρο «Μαλλιάρης-Παιδεία» (Δημ Γούναρη 39 Καμάρα)
Θα μιλήσουν: ο Κώστας Μπλιάτκας Δημοσιογράφος-Συγγραφέας, η Στελίνα Μαργαριτίδου Δημοσιογράφος, και η συγγραφέας του βιβλίου Κατερίνα Φασέγγα, ψυχολόγος.
