Γράφει η Μένη Λυσαρίδου
Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και η προσέλευση πλέον των 400.000 πολιτών στις κάλπες προκάλεσε, κατά γενική ομολογία, ενδιαφέρουσες αναταράξεις στο πολιτικό σκηνικό της χώρας και την προσοχή διεθνών παραγόντων που ούτως ή άλλως είναι στραμμένη επάνω μας εδώ και καιρό.
Όχι μόνο γιατί η νίκη του, κόντρα στα προγνωστικά, αποτέλεσε έκπληξη ευχάριστη ή δυσάρεστη εντός και εκτός της Ν.Δ. αλλά κυρίως γιατί σε ένα τοπίο λαϊκισμού ως «κεκτημένο» και το οποίο διαμόρφωσαν λίγο-πολύ όλες οι πολιτικές δυνάμεις μέχρι σήμερα, ο Κυριάκος το πήρε αλλιώς.
Οργάνωσε, υλοποίησε και επικοινώνησε μια εκστρατεία λέγοντας την αλήθεια του, το καθαρό πολιτικό του στίγμα και κέρδισε τους συνυποψήφιούς του πολιτικά και στην κοινωνία. Ήταν διάχυτη η εντύπωση, ανεξαρτήτως κομματικών προτιμήσεων, ότι ο Κ. Μητσοτάκης παρουσίασε την αρτιότερη υποψηφιότητα και αυτό αποτελεί προσωπική του νίκη και «προίκα» που κομίζει στη Ν.Δ.
Με λίγα λόγια, ο ίδιος εκπροσώπησε την κοινωνία στο κόμμα του και η πρώτη προσδοκία και το προσωπικό του στοίχημα είναι να μην διαψεύσει τις ελπίδες για μια σύγχρονη αντίληψη της πολιτικής στους φίλους που τον εμπιστεύτηκαν και σε αυτούς -που είναι και οι περισσότεροι- οι οποίοι δεν ψήφισαν μεν -όπως οι νέοι άνθρωποι- αλλά παρακολουθούν με ενδιαφέρον τη συνέχεια και θα αποτελέσουν τους εν δυνάμει υποστηρικτές όταν έρθει η ώρα.
Η δεύτερη προσδοκία ως προϋπόθεση για την εκπλήρωση της πρώτης, είναι η μετεξέλιξη της Νέας Δημοκρατίας σε ένα σύγχρονο, δημοκρατικό, ευρωπαϊκό κόμμα, ικανό να συζητά και να προτείνει συγκεκριμένες προτάσεις σε όλα τα θέματα.
Η τρίτη προσδοκία αφορά στην ευκαιρία που παρουσιάζεται για ανάδειξη νέων προσώπων τα οποία θα συμβολίζουν τη νέα αντίληψη και το άνοιγμα στην κοινωνία. Πιθανότατα κάτι τέτοιο θα διαταράξει ισορροπίες και μηχανισμούς βολέματος αλλά η εμπειρία έδειξε ότι νοοτροπίες που υπακούουν σε εσωκομματικές σκοπιμότητες καθηλώνουν και συρρικνώνουν κόμματα που θέλουν να ηγούνται…
Η τέταρτη προσδοκία είναι η ανανεωμένη Ν.Δ. να αποτελέσει τον σταθερό πυλώνα και εκφραστή των ευρωπαϊκών αξιών της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της προόδου, της ανάδειξης και στήριξης των παραγωγικών και δημιουργικών δυνάμεων της πατρίδας μας.
Δεν μας αξίζει η Ελλάδα της μιζέριας, της χλεύης και της αναξιοπρέπειας παρ’όλα τα λάθη μας.Ένα εθνικό σχέδιο αναγέννησης χωρίς τα διχαστικά διλήμματα του ΝΑΙ και του ΟΧΙ πρέπει να αποτελεί υποχρέωση και προτεραιότητα της νέας ηγεσίας.
Τέλος, η πέμπτη προσδοκία εμπεριέχει και μια προσωπική επιθυμία: ο πολιτισμός και η γνώση να αναγνωριστούν ως προστιθέμενη αξία της Ελλάδας, να αναπτυχθούν πολιτικές και να αναδειχθούν δημιουργικά ταλέντα ώστε ως χώρα και ως άτομα να επωφεληθούμε από τις άυλες αξίες τους και την οικονομική τους διάσταση.
Είναι καιρός ως κοινωνία συνολικά, πιο ώριμοι σήμερα,να προχωρήσουμε στην εξέλιξη και στην πρόοδο με πνεύμα φιλελεύθερο ή όπως ειπώθηκε ευφυώς to make evolution without revolution και εύχομαι ο νέος πρόεδρος να τα καταφέρει!
*To thinkfree δημοσιεύει σειρά απόψεων με θέμα τις προσδοκίες, που γεννά η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, θεωρώντας ότι πρόκειται για ένα κομβικό πολιτικό γεγονός για την κεντροδεξιά, για την κοινωνία, για τη χώρα.
