ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΟΡΑΤΗ ΑΛΥΣΙΔΑ TRAFFICKING ΒΡΕΦΩΝ

Περίληψη: Αυτή είναι η ιστορία μιας σκυλίτσας που την έλεγαν Μαλλιαρούλα. Γεννημένη παρακατιανή, λόγω της ιδιαίτερης εμφάνισής της περνάει τον περισσότερο καιρό της στην ηλιόλουστη αυλή του σπιτιού του αφεντικού της. Η Μαλλιαρούλα έχει όνειρα και προσδοκίες, ακριβώς όπως όλοι εμείς. Μα κάθε χειμώνα, μαύρα σύννεφα κατεβαίνουν και η Μαλλιαρούλα βρίσκεται αντιμέτωπη με δοκιμασίες που θα πρέπει να ξεπεράσει. Μέσα απ’ τα σύννεφα, κι ακόμα περισσότερο πέρα από τις πύλες της αυλής του αφεντικού της, βρίσκεται η πιθανότητα της φιλίας, της μητρότητας και της ευτυχίας – όλα αυτά είναι εκεί έξω και την περιμένουν, φτάνει η Μαλλιαρούλα να μπορέσει να τα κρατήσει, να τα φέρει στο σπίτι και να μας δείξει ότι η ίδια η ζωή είναι η πιο συναρπαστική περιπέτεια που θα ζήσουμε ποτέ.

Κριτική προσέγγιση-παρουσίαση: Αν μου ζητούσε κάποιος να προσδιορίσω τον τίτλο σε αυτό το εξαίρετο δείγμα λογοτεχνικής γραφής θα το τιτλοφορούσα «Η αλυσίδα», γιατί “Ο σκύλος που τόλμησε να ονειρευτεί, της Sun-mi Hwang», συγγραφέως του επίσης ενδιαφέροντος βιβλίου «Η κότα που ονειρευόταν να πετάξει» (μετάφραση στα Ελληνικά, εκδόσεις Διόπτρα επίσης) δεν αποτελεί απλώς ένα εύληπτο, συγκινητικό και ενίοτε χιουμοριστικό κείμενο το οποίο προσομοιάζει με αφήγημα για παιδιά. Απέχει μακράν από μια απλή ιστορία λόγω της αλληγορικής δυναμικής του, της ευκαιρίας για πολυεπίπεδη προσέγγιση που παρέχει στον αναγνώστη και της διαχρονικότητας που χαρακτηρίζει τους ήρωες – σύμβολα που πρωταγωνιστούν.
Με κεντρική ηρωίδα μια μαυριδερή συνηθισμένη εμφανισιακά σκυλίτσα που δοκιμάζεται οικτρά κάθε φορά που φέρνει στη ζωή μια καινούρια παρτίδα κουταβιών, δεμένη τις περισσότερες ώρες με μια αλυσίδα που της απαγορεύει να εκφραστεί και να διεκδικήσει ό,τι εξ ορισμού της ανήκει, την οικογένεια και τα παιδιά της, αποτελεί ένα εξαίρετο δείγμα λογοτεχνίας. Μέσα από την απλότητά του εξασφαλίζει στον μεν αναγνώστη πολυεπίπεδες ερμηνευτικές προσεγγίσεις, στη συγγραφική δε πένα της Sun Mi Hwang απαράμιλλη δυναμική και διαχρονικότητα.
Καθώς ο κόσμος των ανθρώπων (παππούς Στριγκιάς, γιαγιά, γαμπρός, γαμπρός, εγγονός και έμπορος σκύλων) διασταυρώνεται με τον ομοίως ποικίλης ψυχοσύνθεσης κόσμο των ζώων (Μαλλιαρούλα, λευκός σκύλος, μαύρος σκύλος, γριά γάτα, κότα, κουτάβια) δίνεται η ευκαιρία στη συγγραφέα να υπογραμμίσει με έμφαση το ρόλο του χαρακτήρα στη διαμόρφωση των σχέσεων σε βαθμό ανώτερο μάλιστα από εκείνον που διαδραματίζουν οι εκάστοτε συνθήκες και το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν και δρουν τα πρόσωπα.
Η δυναμική του χαρακτήρα της καθιστά την κατά τα άλλα κοινότοπη Μαλλιαρούλα να ξεχωρίσει και να αποτελεί τη ζωντανή απόδειξη μιας μοναδικότητας που καθορίζεται από την ψυχοσύνθεση και το πείσμα και όχι από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Η ταλαιπωρημένη σκυλίτσα αναδεικνύεται σε σύμβολο δύναμης μέσα από περιπέτειες, δεινά και κακουχίες που ατσαλώνουν τη δύναμή τους και αποδεικνύουν στο αφεντικό της όχι μόνο πως αξίζει την αγάπη του αλλά και τον αμέριστο σεβασμό του.
Όπως ακριβώς συμβαίνει και στην απλή καθημερινότητα, στις γειτονιές, στα σοκάκια και τις αυλές του κόσμου όπου ζουν και δρουν οι αντιήρωες της βιοπάλης που αναδεικνύονται ενίοτε σε ήρωες, έτσι και στην αυλή του παππού Στριγκιά, μες στον μικρόκοσμο της Μαλλιαρούλας, μιας γριάς γάτας και μιας αδίστακτης κότας, η ασήμαντη σκυλίτσα αναδεικνύεται σε εξέχον πρόσωπο όταν κατορθώνει να αγωνιστεί για την οικογένειά της και για τα παραβιασμένα της δικαιώματα και ιδανικά.
Ωστόσο, όπως και στο «η Κότα που ονειρευόταν να πετάξει» της ιδίας, έτσι και στο βιβλίο «Ο σκύλος που τόλμησε να ονειρευτεί» μπορεί τα προβαλλόμενα ιδεώδη να είναι η φιλία, η πίστη σε ιδανικά και ο αγώνας για την περιφρούρησή τους, δεν μπορεί όμως να παραγνωριστεί το γεγονός ότι η κεντρική ηρωίδα είναι γένους θηλυκού και προβάλλεται σε αντιδιαστολή με τον αφέντη, τον σκληρό έμπορο σκύλο, και τον λευκό σκύλο-εραστή, όλοι τους γένους αρσενικού που με τον δικό του τρόπο ο καθένας, ασκούν πάνω της μια μορφή καταπίεσης και βίας.
Ο αφέντης, δέρνοντάς την και κλείνοντάς την στο κλουβί ώσπου να αγωνιστεί να του αποδείξει την αξία της, ο έμπορος σκύλων παραβιάζοντας κατάφωρα τον άγραφο νόμο της μητρότητας, κλέβοντας η αγοράζοντας τα κουτάβια της και ο λευκός σκύλος-εραστής, με το γύρισμα της πλάτης του και την υπονόμευση της βοήθειας που του παρέχει, όταν άθελά της τον μειώνει μπροστά στα μάτια της αγέλης.
«Η Μαλλιαρούλα αισθάνθηκε αμηχανία αλλά φούσκωσε κιόλας από θυμό. Της ήρθε να τον δαγκώσει κι αυτόν. Μα τι ήταν αυτά που της έλεγε; Μόνο και μόνο επειδή ήταν θηλυκιά, δεν σήμαινε κιόλας ότι θα καθόταν άπραγη να την δαγκώσουν!» θα επισημάνει χαρακτηριστικά στις σελίδες 79 και 80 αποκαλύπτοντας ξεκάθαρα έναν από τους κυρίαρχους ιδεολογικούς άξονες του βιβλίου της και καθιστώντας απόλυτα σαφείς τους έμφυλους προβληματισμούς της μέσα σε αυτό το πολυδιάστατο πόνημα.
Η έμφυλη διάσταση και η διάκριση που υφίσταται ακόμη και σε σύγχρονες παγκοσμίως κοινωνίες το γυναικείο φύλο υπογραμμίζεται με έμφαση καθώς η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την ιδέα της μητρότητας η οποία αποτελεί τη βασική ειδοποιό διαφορά των δύο φύλων. Η προσέγγιση ενός υποψιασμένου πάνω στα έμφυλα ζητήματα αναγνώστη εστιάζει αυθόρμητα στο εν λόγω ζήτημα που στις μέρες μας κατεξοχήν παραβιάζεται από εμπόρους trafficking που εμπορεύονται ετούτη την δεξιότητα του γυναικείου σώματος να παράγει ζωή και εμπορεύονται στη συνέχεια τα νεογέννητα για να αυγαταίνουν το βαλάντιό τους.
Γιατί ποια βία μπορεί να είναι σκληρότερη από τον αιφνίδιο και απόλυτο χωρισμό μιας μάνας από τον καρπό του κορμιού της και ποιος πόνος μπορεί να συγκριθεί με το βίαιο άδειασμα της μητρικής αγκαλιάς;
Η εμπορία ανθρώπων έπειτα ιδίως από τις γεωστρατηγικές παρεμβάσεις στην Αφρική αφήνει καθημερινά τα μελανά δείγματά της. Γυναίκες αλυσοδεμένες με τα αόρατα δεσμά του φόβου και της σιωπής, εξαναγκάζονται σε κυοφορίες και τοκετούς με μόνο σκοπό το εμπόριο βρεφών που προορίζονται είτε για υιοθεσίες είτε για τη βιομηχανία οργάνων και αισθητικής ιατρικής.
Η Μαλλιαρούσα κατά συνέπεια μέσα από την τεχνική του ανθρωπομορφισμού που για άλλη μια φορά χρησιμοποιεί η συγγραφέας, ανάγεται σε σύμβολο αυτών των επονείδιστων σύγχρονων πρακτικών πλουτισμού.
Ο σκύλος που τόλμησε να ονειρευτεί επομένως, με τη λιτή, απίστευτης ενάργειας γραφή του, είναι ένα βιβλίο που μιλάει με απλότητα και ευστοχία για φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο, και δικαιολογεί απόλυτα τους λόγους για τους οποίους έχει τόσο μεγάλη απήχηση παγκοσμίως, καθώς διακρίνεται από τα χαρακτηριστικά της κλασικής λογοτεχνίας. Είναι ταυτόχρονα όμως και μια λογοτεχνική κραυγή διαμαρτυρίας για τα άρρητα που διαδραματίζονται κάθε δευτερόλεπτο στον πολιτισμένο υποτίθεται κόσμο μας και αφορούν την εκμετάλλευση του αδύνατου από τον ανάλγητο ισχυρό.