Γράφει ο Γιάννης Θ. Κεσσόπουλος
Είναι πολύ ενδιαφέρον να διαβάσει κανείς αυτά τα τρία κείμενα που δημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα Καθημερινή. Θα διακρίνει πιστεύω στα δύο από αυτά έναν εγωκεντρισμό και μια ανάγκη… διχασμού.
Η επέτειος των 200 χρόνων δεν είναι για αυτομαστίγωμα, είναι για αυτοκριτική. Η εκδοχή του μέλλοντός μας δεν είναι μόνο να πάμε μπροστά, αλλά ίσως και να πάρουμε φόρα (με δυο τρία στέρεα βήματα προς τα πίσω = να κρατήσουμε τα καλά) για να πάμε μπροστά.
Και πιο προχωρημένα, όπως έλεγε και ο παππούς μου (ίσως για να ξορκίσει την τάση για καθολική απαξίωση του παρελθόντος) ότι καμιά φορά η πρόοδος είναι να πάμε λίγο προς τα πίσω. Αν πχ έχουμε μπροστά μας γκρεμό…
Το 2021 (ήδη από φέτος, κάθε χρονιά, κάθε μέρα, κάθε στιγμή) έχουμε ανάγκη από ανάταση, όχι από εσωστρέφεια και μιζέρια. Σίγουρα όχι από ψεύτικες εικόνες, αλλά αυτό είναι άλλο… ευαγγέλιο.
