Η Έλενα Αρτζανίδου είναι μια συγγραφέας ταγμένη στη λογοτεχνία για παιδιά. Αν κι έχει γράψει και αξιοπρόσεκτα μυθιστορήματα για ενήλικες, εντούτοις η συγγραφική της ταυτότητα σαφώς χαρακτηρίζεται από τη ματιά ενός παιδιού. Κι έτσι -με εφόδιο αυτή την ματιά- μας έχει χαρίσει ενδιαφέρουσες και συχνά ελεγμένα ριζοσπαστικές ιστορίες για αναγνώστες μικρών ηλικιών.
Γράφει ο Μάνος Κοντολέων
Το τελευταίο της αυτό βιβλίο δείχνει να ανήκει στην κατηγορία των εικονογραφημένων εκδόσεων. Και θα πρέπει στη σημείο αυτό να τονισθεί η ενδιαφέρουσα εικονογράφηση (όπως και το όλο κασέ) που την υπογράφει η πολυβραβευμένη Daniela Iride Murgia.
Εικονογραφημένο, λοιπόν, βιβλίο, αλλά παράλληλα και ένα βιβλίο που απευθύνεται σε μια πλατύτερη ηλικιακά γκάμα αναγνωστών.
Θέμα της αφήγησης η φιλία.
Με μια γραφή όπου η καθημερινότητα περιγράφεται με τρόπο ποιητικό –Όταν, πάλι, μαλώνουμε μια κόκκινη παπαρούνα μπαίνει ανάμεσά μας– αλλά παράλληλα και με εύστοχες επισημάνσεις στις διακυμάνσεις των σχέσεων που χαρακτηρίζουν δυο άτομα (κυρίως γένους θηλυκού) που τα συνδέει ένα αίσθημα δυνατό…
Αίσθημα δυνατό, έγραψα. Θα ήθελα να προσθέσω και υπαινικτικό. Γιατί η Αρτζανίδου με μαεστρία αφήνει να αιωρείται και μια υπολανθάνουσα άλλη διάσταση της φιλίας. Η διάχυτη όσο ασυνείδητη ερωτική έλξη που ενυπάρχει (ας είμαστε ειλικρινείς) σε κάθε έντονη φιλική σχέση, κυρίως στην περίοδο της εφηβείας και μάλιστα ανάμεσα σε κορίτσια.
Ένα αληθινά ενδιαφέρον βιβλίο που δείχνει τις δυνατότητες οι οποίες χαρακτηρίζουν τη λογοτεχνία εκείνη που δε θέλει να προσδιορίζει με στενά κριτήρια τις εμπνεύσεις της.
Τηρουμένων των αναλογίων, μου έφερε στο νου μια άλλη, αρκούντως παλαιότερη γαλλική έκδοση: “Histoire de Julie qui avait une ombre de garcon”των Christian Bruel, Anne Bozellec, Annie Galland (κυκλοφόρησε στη χώρα μας το 1985 από τον Καλέντη με τον τίτλο “Η ιστορία της Λιλής που είχε ίσκιο αγοριού”).
Έλενα Αρτζανίδου
“Τραμπα – τραμπαλίζομαι”
Εικόνες: Daniela Iride Murgia
Εκδόσεις: Κόκκινη κλωστή δεμένη
